Yeni Gelenler İçin Hacettepe!
Zorlu ve yorucu bir sınav maratonunun ardından yeni gelen öğrenciler, Hacettepemize hoş geldiniz! Şimdiden en güzel yıllar dilerim. Kampüsün tadını çıkarın. Son senenizde benim gibi dudağınızın kenarında gülümseme olması dileğiyle… Gel gelelim Hacettepe gerçeklerine. Hacettepeli olmak kolay değildir; sizi neler karşılayacak, buyurun beraber bakalım.
-
Tıp mı okuyorsun?
Hangi üniversiteyi kazandığınızı sorduklarında Hacettepe dediğinizde ilk soracakları soru budur. Tıpta ün yapan üniversitemizde başka bölüm yokmuş gibi bu soruyu okul bitene kadar duyacaksınız. Kurtuluş yok! Sağlık kampüsümüz Sıhhıye’de olduğu için (sağlıkçı değilseniz eğer) her seferinde “Ben Beytepe’deyim” diyerek ekleyeceksiniz. Ama okurken tıp eğitiminden farksız olduğunu hissederek, bazen istemeyerek, ama hep zorunluluktan, ama en önemlisi bu okulu severek nizamiyeden fakülteye ulaşımın tatlı hatırası kalacak. Bırakın millet sizi tıp okuyor bilsin, siz Hacettepeyi yaşayın!
2. Bu otobüs kuyruğu mu yoksa ekmek kuyruğu mu?
Sabah 9 dersine gelirken metro çıkışındaki köprü sırası ve ders sonrası saat 4’ten sonra oluşan kuyruğun tarifi yok. Normal saatlerde pek gelmeyen egolar, bu saatlerde ardı ardına gelmesine rağmen o sıra hiç bitmeyecek gibi. Hacettepe’nin otobüs kuyruğu Çin Seddi’nden sonra uzaydan görünen ikinci kuyruk olsa gerek! Ego gelene kadar otostopla giderim derseniz onun sırası da otobüs sırasını aratmaz (ayrıca Hacettepe’de otostop yazısı için tıklayınız).
-
Yürümeyen merdiven yapmışlar!
Gün Hastanesi’nden Bam’a (öğrenci kasabası) inerkenki yürüyen merdivenlerdir. Aslında yürüyen merdiven dediğime bakmayın, yürümez. Çalıştığına şahit olan çok az kişi vardır. O merdivenlerin çalıştığını görenlerden biri de benim. 2013 senesinde oryantasyon haftasında. Ancak bir farkla, merdiven ters çalışırken. Bam’dan yola çıkmak isteyen bir grup öğrenci baktılar, merdivenler çalışmıyor “çıkan” merdivenden çıkmaya çalışıyorlardı. Tam o sırada merdivenler çalıştı ama o öğrencileri bindikleri noktaya tekrar indirdi. Eh, Hacettepe cilvesi deyip geçiyoruz bizde.
-
Adı farklı tadı/şekli aynı çorba!
Okulumuzun yemekhanesinin yolları taştan, yemek güzelse sırası meydanı aşan, listedeki yemeklerin tepsidekilerle isim benzerliği olduğunu sandığınız başlı başına bir macera durumu. Geç giderseniz listede elmalı turta varken elma yiyeceğiniz bir yemekhane burası. En çok da çorbalarımız ünlü. Her gün birbirinden farklı çorbalar pişiyor. Aslında bakarsanız her çorba diğerine benziyor.
-
Dikkat, geyik çıkabilir!
Öncelikle Hacettepe Üniversitesi’nin amblemini geyiğe benzettikleri için “Geyik mi yapıyorsun?” esprisiyle başlıyor her şey. Nizamiye-fakülteler arasındaki yolda “geyik çıkabilir” tabelasıyla karşılaşınca şaşırmayın. Kampüs, bulunduğu konum itibariyle orman içinde. Sabahları derse giderken fazla oksijenden çarpılmalar yaşayacağınız günler olacaktır. Ben ne geyik gördüm ne de başka yabani bir hayvan. Ancak tilki gördüm diyen arkadaşım var. Arkadaş canlısı kedi ve köpek dostlarımız dışında kuş sesleri de eksik olmuyor. Aklıma gelmişken söyleyeyim, dersi dışarıda yaptığımız o gün ağaç dalında papağan görmüştük. Sonra uçup gitmişti. Aslında o “geyik çıkabilir” tabelası tüm doğayı temsil ediyor. Şu ana kadar bir geyik çıkmadı ama çıkarsa şaşırmayın.
NOT: Kampüsün büyük çoğunluğu kütüphane çimlerinde ders arasını geçiriyor; hayat o çimlerde akıyor. Kampüs havası kütüphane ve çevresinde en yoğun hissediliyor. Yalnız kalmak istediğinizde ise Yeşil Vadi’ye kaçabilirsiniz. Kimya bölümünün ilerisinde, merdivenlerden inerken biraz zahmetli olmasına rağmen göldeki kuğuları izleyerek vakit geçirebilirsiniz.
Hacettepe’ye tekrardan hoş geldiniz! Bol gülücüklü seneler!
Kapak görseli buradan alınmıştır.
Uzun süredir bu kadar samimi ve içten bir yazı okumamıştım. Elinize yüreğinize sağlık. Güldürürken düşündüren bir yazı kaleme almışsınız. Yüreğinize sağlık.