İnsanın sosyal medya yoluyla “halka açılması”  onu alınıp satılır şeyler haline getirir. Alışveriş siteleri ile sosyal medya sitelerinin benzerliği korkutucudur. Kişi, sanal ortamda bir anda en mükemmel haliyle yer alırken, hızlı, sanal ve yaşamdan uzak mükemmelleşme, herkesin sanal ortamda birbirinin aynısı “şeyler” haline dönüşmesine neden olur. Kendi varoluşunu keşfetmeye mahkûm insan için sanal dünya, sahte idealliği ile bir kaçıştır. İnsan, sepete eklenme arzusuyla kendini çöpe atmakta bir sorun görmez. Sanal dünya gerçek dünyaya nüfuz eder, onu ele geçirir. Bu yeni dünyada, bir birinin aynısı “şeylere” dönüşen insanlık, tek bir sınıf altında eşitliğe ulaşmanın mutluluğunu yaşar: Nesne. Gerçek ve sanalın karışmasının bir ürünü olan bu “Nesne” nin yalnızlık adında bir kusuru vardır.  İnsan, yalnızlığını çözmek için gönüllü olarak girdiği bu sanal dünya oyununda, ironik bir şekilde daha da yalnızlaşır. İradesi olmayan nesnelerin birbirlerini sevmesi mümkün değildir.